Medycyna osteopatyczna
(osteopatia) opiera się na
nastepujących zasadach:
• Organizm ludzki stanowi jedność
• Budowa ciała oraz zachodzące
w nim procesy są wzajemnie
powiązane zarówno w
płaszczyźnie strukturalnej jak i
duchowo-psychicznej
• Organizm posiada własne
mechanizmy samoleczenia
i autoregulacji
• Procesy lecznicze wynikają z
powyższych trzech zasad
MEDYCYNA OSTEOPATYCZNA Początki medycyny osteopatycznej sięgają roku 1874, kiedy to amerykański lekarz Andrew Taylor Still zdefiniował osteopatię jako formę ulepszenia medycyny konwencjonalnej. |
Ryc.1 Andrew Taylor Still |
Medycyna osteopatyczna:
Osteopatia jest elementem systemu opieki zdrowotnej, w którym badanie manualne wykorzystywane jest do stawiania diagnozy i leczenia chorych.
Osteopatia uznaje i akceptuje zależność pomiędzy ciałem, psychiką i umysłem zarówno w stanie określanym jako zdrowie jak i w stanie chorobowym.
Traktuje ona ciało ludzkie w aspekcie strukturalnym jak i funkcjonalnym, zakłada ona, że organizm ludzki posiada zdolności do autoregulacji i przywracania homeostazy.
Leczenie osteopatyczne jest więc ściśle powiązane z indukcją tychże mechanizmów.
Osteopatą może zostać wyłącznie lekarz lub fizjoterapeuta, po ukończeniu podyplomowego, 5-letniego cyklu kształcenia (1500 godzin dydaktycznych) zgodnie z wytycznymi OSEAN– Osteopathic Europan Academic Network.
W czym może pomóc osteopatia:
dysfunkcje narządu ruchu: ostre i chroniczne bóle pleców, zaburzenia funkcjonalne kręgosłupa i stawów, choroby zwyrodnieniowe, następstwa wypadków, rwa kulszowa
w chorobach wewnętrznych: zaburzenia połykania i trawiennego takie jak zgaga, wzdęcia, zaburzenia żołądkowe, bóle blizn i zrosty
w ginekologii: dolegliwości w trakcie menstruacji, klimakterium i obniżenia organów, wysiłkowe nietrzymanie moczu - wulwodynia (vulvodynia) - dyspareunia.
w leczeniu problemów związanych z szyją, nosem i uszami: bóle głowy i bóle nerwowe, migreny, nawracające zapalenia zatok nosowych, ucha środkowego i migdałków, zawroty, szumy uszne, alergie, zaburzenia stawów skroniowożuchwowych, zaburzenia gryzienia, bruksizm
Psychosomatyczne zaburzenia: stres, zaburzenia snu, wypalenie, utrata sił witalnych, zaburzenia koncentracji
Zasady osteopatii:
Zasada pierwsza: struktura i funkcja.
W osteopatii podstawą jest wzajemne oddziaływanie między strukturą a funkcją. Zdrowa struktura wypełnia wszystkie funkcje, które do niej należą. Funkcje wykonywane przez organizm są dobre tylko wtedy, gdy struktura znajduje się w dobrym stanie. Poprzez to wzajemne oddziaływanie struktura i funkcja są nierozłączne. Wspólny dla nich obu jest ruch.
Zasada druga: siły uzdrawiające.
Druga zasada osteopatyczna opiera się na wpływie neowitalnym, na siłach samo uzdrawiających ciała. Osteopatia jest po to, aby przyspieszyć proces leczenia, gdy organizm sam nie jest w stanie odtworzyć swojej równowagi.
Medycyna osteopatyczna
W gorszych przypadkach pomaga ona organizmowi zintegrować dysfunkcję z jednostką funkcjonalną, a przez to poprawić ruchomość. Osteopaci wierzą, że siła witalna istnieje i jest wystarczająca do pokonania przeszkód. Główną rolę odgrywa przy tym układ nerwowy. |
Ryc. 2 Schemat autonomicznego układu nerwowego ilustrujący możliwy wpływ zmian w kręgosłupie na poszczególne narządy |
Zasada trzecia: organizm stanowi jedność.
Trzecie założenie traktuje organizm człowieka jako jedność, która nie może być podzielona. Organizm nie jest połączeniem niezależnych części, przeciwnie- posiada zdolność integracji, która opiera się na wzajemnych połączeniach poszczególnych jego części. Jedność ciała jest zawsze dynamiczna i funkcjonalna. Każda część funkcjonuje poprzez tę jedność i dla niej. Kiedy jakaś funkcja odbiega od normy, ma to wpływ na całą gospodarkę organizmu.
Zasada czwarta: ukrwienie jako najważniejszy czynnik.
Prawo tętnic jest absolutne i jest czwartą zasadą. Jest to naczyniowa ekspresja prądu mechanicznego osteopatii, która mówi o wolności ruchu i rytmu. Jedność ciała organizuje się wokół krwi, substancji, która jest wspólna dla wszystkich tkanek. W filozofii osteopatycznej obecne jest połączenie krwi i powięzi pod kontrolą układu nerwowego. Ograniczone ukrwienie powoduje stagnację i fermentację. Celem diagnostyki jest odnalezienie miejsca zablokowania.
Zasada piąta: pacjent, nie choroba
Zasada mówi o tym, że to pacjent, a nie jego choroba znajduje się w centrum uwagi osteopaty. Osteopatia rozpatruje człowieka z jego historią, jego środowiskiem życia i rozwojem. Z tego względu konieczne jest rozróżnienie między upływającym czasem a cyklicznymi lub okresowymi procesami.